فرسودگی شغلی در تکنسین‌های فوریت پزشکی

مقدمه: کارکنان فوریت پزشکی اولین کسانی هستند که موقعیت‌های استرس‌زا را تجربه می‌کنند و این استرس‌ها طولانی مدت فرسودگی شغلی را به همراه دارد. لذا شناسایی خطرفرسودگی شغلی آنان بسیاراهمیت دارد. هدف: این مطالعه تعیین میزان فرسودگی شغلی در تکنسین‌های فوریت پزشکی در نیمه اول سال 1395 بوده است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و جامعه پژوهش را تمام تکنسین‌های پیش‌بیمارستانی خراسان‌جنوبی تشکیل داده بودند. نمونه‌گیری به روش تصادفی ساده از پایگاه‌های فوریت‌پزشکی، انجام شد. حجم نمونه (89 نفر) با توجه به مطالعات قبلی و انحراف معیار مطالعات مشابه محاسبه شد. شرکت‌کنندگان پرسشنامه دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک و فرسودگی شغلی مسلش را تکمیل کردند. جهت پایایی درونی ابزار از روش آلفای کرونباخ استفاده شد. میزان آلفای به دست آمده از این پرسشنامه برابر با (0/84) بود، داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS و آمار توصیفی و آزمون‌های تحلیلی تجزیه تحلیل شدند. یافته‌ها: اکثر شرکت‌کنندگان بین(25 تا 30) سال و متأهل و دارای تحصیلات فوق‌دیپلم بودند. بین(3 تا 8) سال سابقه‌کار داشته و ساعات‌کار نیمی از افراد بین(200 تا 250) در ماه بود. میانگین نمره فرسودگی شغلی(12/26±65/31) به‌دست آمد که کم‌ترین مقدار آن در افراد (38) و بیشترین مقدار آن (90) بود. میانگین نمره خستگی عاطفی (7/91 ± 20/25)، شخصیت‌زدایی(5/41±10/97) و فقدان موفقیت فردی(8/67±032/08) به‌دست آمد که براساس پرسشنامه مسلش هر سه بعد در سطح خفیفی برآورد شدند. نتیجه‌‌گیری: مطالعات بیشتری نیاز هست که عملکرد مدیران و عوامل مؤثر در بروز فرسودگی شغلی پرسنل پیش بیمارستانی بررسی شوند و به دیگر پایگاه‌های در سراسر کشور جهت برنامه‌ریزی، اجرا و ارزشیابی مداوم گزارش شوند. در غیر‌ این ‌صورت ممکن است در آینده این میزان خفیف فرسودگی شغلی به سمت متوسط و شدید پیشرفت کند و تمام ارکان یک سیستم را تحت تأثیر قرار داده و در نهایت باعث افت کیفیت شود.